“Wandelen met je al dan niet fris aangekomen rescue hond kan een belevenis op zich zijn. Voor veel van onze rescues is dat iets wat ze nog nooit gedaan hebben.
We denken dan ook dat een stukje achtergrondinformatie op zijn plaats is en
dat tips om dat zo veilig mogelijk te laten verlopen meer dan welkom zijn.
Ongelukjes zitten namelijk in hele kleine hoekjes.
Belangrijk is om te starten met een stukje achtergrond en wat onze hondjes wel en niet gezien hebben.
Dit om het inlevingsvermogen van de kersverse baasjes te vergroten, want we staan vaak niet stil bij welke indrukken ze allemaal nieuw opdoen tijdens die wandelingen en hoe overweldigend het voor de hond kan zijn.
Op de Caribische eilanden kennen we wel verkeer, maar dat is niet in vergelijking met het drukke Nederland. Onze honden komen op het eiland niet in aanraking met fietsers, buitenspelende kinderen, brommers, bussen, elektrische steppen, trams, passerende mensen of groepen kinderen op de stoep, tractoren en ook geen passerende honden aan lijnen of los in het park of op straat.
Wat ze wel kennen zijn passerende auto’s, af en toe een voorbijganger, de honden waar ze mee samenleven in hun tuin of op het erf en af een toe een zwerfhond die voorbij komt wandelen.
Dit zien ze, áls ze het al überhaupt zien, vanuit hun erf of tuin en vaak vanachter een hek. Of zijn ze er met hun zwerftocht op een negatieve, beangstigende manier mee in aanraking gekomen doordat ze langs de kant van de weg uit een auto gezet zijn of gezworven hebben. Streetwise op een manier waar je niet heel blij van wordt.
Op het center rijden geen auto’s, dus de pups die daar zijn opgegroeid, kennen deze drukte dan ook niet tot nauwelijks. Als de vrijwilligers tijd hebben gaan ze wel eens met ze zwemmen of wandelen maar intensief kennis maken en socialiseren op gebied van verkeer kun je dat niet noemen.
Je zou dit met recht een achterstand in de socialisering kunnen noemen. Iets om rekening mee te houden in elk geval.
Dan kom je aan in Nederland, waar alles zo anders is. Je leeft ineens in een huis, met vaak een heel gezin en moet je ineens in de drukte aan een lijn, die je ook nog niet al te vaak om gehad hebt, een rondje lopen in deze voor jou grote chaos. Sommigen doen dat vanaf dag 1 prima, maar er zijn ook zeker honden die daar heel erg aan wennen moeten. En ik snap dat! En jij nu waarschijnlijk ook.
We vragen op dat moment al heel veel van onze nieuweling en er hoeft maar iets te gebeuren en de paniek kan toeslaan. Dan is het des te belangrijker dat je je materiaal in orde hebt.
Wij adviseren voor de eerste maanden
sowieso een 3-puntstuig, omdat ze zich daar niet binnen 2 seconden kunnen
uitwurmen. Een riem aan een halsband of aan een ander soort tuig is, niet overdreven, binnen 2 seconden uitgetrokken. De hond gaat er van schrik vandoor en jij blijft achter met een lege riem en halsband in je hand.
Wat wel aan te raden is, is een halsband met naamtag en/ of gps tracker als extra safety mocht er onverhoopt toch nog iets mis gaan. De riem gaat dus niet aan de halsband maar aan het tuig.
Let met de koop op dat je een goed passend tuig koopt. Niet te strak want dat snijdt en schuurt, niet te los want dan bestaat nog de kans op ontsnapping.
Maar wat voor een riem kies je dan en waarom geen flex / rollijn?
Wat je qua materiaal fijn vindt is heel persoonlijk. De een vindt leer prettig in de hand liggen, de ander nylon en weer een ander kiest voor biothane. Dat maakt op zich niet zo heel veel uit. Ook qua lengte zijn er voor verschillende omstandigheden verschillende lengtes te koop. Wel merken we dat de langere lijnen van 3 of meer meter de honden meer ruimte tot snuffelen en keuzes maken geeft en dat heeft een positieve invloed op het gedrag van de hond. Veel honden ontspannen aan de lijn als ze iets meer ruimte tot hun beschikking hebben.
Maar hoe zit dat dan met zo’n flexlijn/ rollijn? Daar geef je ze toch ook ruimte mee?
Ja ruimte geef je ze… maar we merken steeds vaker hoe onveilig deze lijnen zijn. Het handvat is groot, zwaar en onhandig. Het gebeurd helaas te vaak dat dat handvat per ongeluk losgelaten wordt , valt, vervolgens zichzelf met een rotvaart richting de hond oprolt, tegen de hond klapt, wat een schrikreactie teweeg brengt bij de hond en deze in pure paniek op de vlucht slaat met dat ding achter hem aan. Een schrikbeeld voor ons als rescueers en menig zoekgroep die de vermiste hond moet opsporen. Dit wil je als hond en baas echt niet meemaken! Een trauma die makkelijk voorkomen kan worden door de keuze van ander materiaal.
Belangrijke tip voor je wandelingen. Hou je wandelingen in de drukte kort en loop dezelfde route. Merk je dat er gewenning optreed kan je je route beetje bij beetje gaan uitbreiden. Wissel die drukke stadswandelingen regelmatig af met een rondje bos, hei of platteland zodat je hond ook rondjes heeft ter
ontspanning en niet constant alert hoeft te zijn op alles wat voorbij schiet. Snuffelspellen als even een handje voer uitstrooien in een stukje gras wat dan even heerlijk gezocht mag worden helpt om te ontspannen. Merk je dat je hond volledig voer-ongevoelig is op de wandeling, is hij vermoedelijk zo gestresst van alles dat je echt dingen moet gaan aanpassen zodat hij rustiger kan wennen en wellicht dat is voor nu nog bijvoorbeeld een plasje in de tuin. Waar je nu start met een rustige opbouw en de tijd neemt, krijg je later dubbel en dwars uitbetaald aan plezier op de wandeling.”
Esther Platell
behavetraining.com