In die eerste dagen / weken is alles spannend en alles nieuw. Soms kan op straat lopen samen al een hele uitdaging zijn of is het ontvangen van bezoek heel spannend zijn.
Veel rescues zijn bang op straat. Een thema wat regelmatig terugkeert en wat me enorm aan het hart gaat.
Laten we beginnen met uitleggen hoe dat komt. Angst kan al voor de geboorte doorgegeven worden van moeder op kind. Een zwanger teefje die veel stress ervaart zal dmv hormonen al sneller stress overbrengen op haar kinderen dan een teefje die bijv een hele rustige omgeving heeft tijdens haar zwangerschap. Zelfs het plekje in de baarmoeder kan al invloed hebben op hoe stabiel of onstabiel de pup is als hij geboren word. Als mama dan ook stress heeft in de eerste weken na de geboorte zullen de pups dit zien en als leerervaring meenemen. Dan is de socialisatie op bijvoorbeeld Curaçao niet te vergelijken als in NL. Op Curacao verblijven de meeste pups in de tuin, rond het huis en met wat geluk ook binnen. De straten zijn zo anders als hier.. daar zijn geen fietsers, brommers, kinderen op skates of stepjes en geen stoepen waar je met je hond kan wandelen. Ze zullen nauwelijks auto’s gezien hebben of als ze echt ergens gedumpt zijn negatieve ervaringen hebben opgedaan in het verkeer. Socialisatie is echt niet te vergelijken, ook als het een pup is die alleen of met broertjes en zusjes in opgevangen bij een foster hebben ze een achterstand zodra ze in NL komen. Fosters doen wat ze kunnen, vangen ze liefdevol op maar er zijn niet altijd mogelijkheden om ze bijv uit huis mee te nemen en ze daar dingen te laten zien die ze nodig hebben in hun dagelijks leven in Nederland. Puur omdat het er ook gewoonweg niet is.
We blijven hameren op het feit dat je, als ze in NL komen rustig aan moet doen, echt echt echt rustig aan. Laat ze eerst aan jullie wennen, het gezin wennen, de geluiden vd straat wennen veilig vanuit de tuin, dat rustige perkje naast het huis of vanaf de arm, voordat je ze in het diepe gooit. De meeste mensen gaan echt veel en veel te snel. Dag 1 lopen ze op straat, zien ze het gezin , de familie, de buren en de helft van de vrienden… dag 2 zien ze alle buurthonden en hun baasjes, lopen ze los en gaan ze naar de hondenschool. Bij wijze van spreke dan hè, maar serieus dit gebeurd regelmatig echt zo. Na 3 weken is de hond volledig overprikkeld, geïrriteerd en moe van alles wat er moet en van alles wat hij meemaakt. Niet zelden in combinatie met uitvallen naar elk bezoek wat binnenkomt en zich beweegt.
Maar wat dan wel? Neem rust! Neem rust en rust ☺️????. Eerst lekker samen elkaar leren kennen, ontdekken wie de pup/ hond is, wennen aan elkaar en je veilig voelen. Plasje in de tuin, geen probleem, dat kan je later echt nog wel afleren. Eerst maar eens de basic. Aankomen, thuisvoelen en in elk geval buiten plassen en niet binnen. Is al best veel! En in de tuin de naam en het hier komen vast lekker oefenen.
Dan na een paar daagjes klein rondje buiten, liefst op een rustig plekje. Ga lekker samen op een bankje zitten, hond fijn dicht bij je en kijk samen op afstand wat er allemaal gebeurd daar op straat. Niks moet, gewoon chill op afstand kijken. En kijkt ze rustig naar alles wat voorbij komt… belonen! Het lijkt zo simpel maar was vergeten we dat vaak om een lekker brokje in de mik te mikken. Ook dit is leren en ook dit is training. Gekeken naar fiets hup beloning, gekeken naar kind hup belonen! En wil ze de beloning niet? Dan sta je waarschijnlijk te dicht op alles wat ze spannend vinden en overvraag je haar met de input die ze krijgt. Herhaal dat veilige wandelingetje en neem je tijd! Ga ook lekker naar het bos en geef ze tijd om heerlijk te snuffelen, snuffelen ontspant. Het is niet eens de afstand die je aflegt die belangrijk is maar vooral de indrukken die ze op kunnen doen en of ze dat in alle rust kunnen doen. En dan kan je eens dat veilige rondje langzaam uitbreiden met een straatje er bij aan. En alsjeblieft… niet direct in de eerste weken los laten lopen. Je zal de eerste niet zijn waar alles prima lijkt te gaan en de hond toch ergens van schrikt, zich uit een halsband of slecht sluitend tuig rukt, waarvan de flexlijn uit schrik word losgelaten en achter de hond aan stuift terwijl de hond in paniek de benen neemt. Loslaten pas doen nadat je echt een band hebt opgebouwd, dit doe je niet in een paar daagjes of weekjes, en pas als je tot in den treuren geoefend hebt op een betrouwbare terugkomst in de tuin, een afgezet terrein waar ze niet kunnen ontsnappen en daarna pas eerst met lange lijn gecontroleerd op de wandeling voordat je ze losgespt.
Bezoek… iedereen wil de nieuwe hond maar wat graag ontmoeten en vooral ook direct aanraken, aaien en vastpakken. Doe dit gedoseerd! Als bijv je broer, z’n vrouw met 3 dolle kinderen en de labrador komt kan het best zijn dat dat allemaal een beetje teveel van het goede is. Doseer! Qua aantal bezoekers maar ook in wat ze allemaal al moet met dat bezoek. Laat het bezoek de hond eerst even negeren zodat ze op haar eigen tempo mag ontdekken wie ze zijn! En als ze dan komt niet direct hop er op maar rustig aan, zodat ze niet alsnog hoeven te schrikken van alle aandacht. Ook hier beloon elk gewenst gedrag en als het fout gaat kijk wat er fout ging en of het niet een beetje te veel van het goede was.. Leer de grenzen van je hond kennen en oefen altijd onder dat stressniveau om dan langzaam aan steeds een beetje meer uitdaging toe te voegen maar in zulke kleine stapjes dat het voor de hond te overzien blijft en je kan blijven belonen voor gewenst gedrag.
Bedenk dat een hond gemiddeld 18 uur per dag dutjes doet en slaapt.. en dat als ze dan op een dag van de ene nieuwe ervaring in de andere nieuwe ervaring gaan het emmertje snel vol zit en ze echt moeten slapen en rusten om weer verder te kunnen. Er zijn ook honden die zelf over hun eigen grenzen rennen dat ze afgeremd moeten worden en ze “gedwongen” moeten worden om rust te nemen.
Balans.
Rust, de juiste afstand, de juiste hoeveelheid, belonen en positieve ervaringen onder het stressniveau van je hond zijn de grootste peilers of iets slaagt of niet slaagt. Lees je hond, ga niet te snel, wil niet teveel en bouw dingen rustig uit. En lukt het niet alleen? Vraag hulp maar alsjeblieft graag bij trainers die grenzen respecteren en zonder correcties werken ❤️